Yıl 1988 ben Avusturya Viyana’da bir mantar terbiyeleme fabrikasında işletme amiri olarak çalışıyorum.

Rakip firmalarımıza göre biz Avusturya’yı ve İtalya’yı satış bakımından fethetmiş durumdayız. Artık Almanya’ya açılma zamanı gelmişti, Almanya da bizim firmanın patronunun bir aile dostu varmış.

 Firmamızda onlarca mantar pazarlayıcısı olmasına rağmen, firma içi yaptığımız bir toplantıda, Almanya ya benim gitmemin daha doğru olacağı kararı alındı.

Ben teknikerdim karşımıza çıkabilecek mantar ile ilgili tüm teknik sorulara cevap verebilecek tek kişi idim. Bu gerekçe ile bindim arabama tuttum Almanya’nın yolunu.

Yukarıda da belirttiğim gibi Almanya da Graf Monjela isminde patronun aile dostunun yanına vardım. Pazarlama işini o yapacaktı ben ise sadece teknik sorular ortaya atılacak olursa onları cevaplayacaktım. Almanya da Münih, Stuttgart ve Nürnberg ile Avusturya sınırına kadar olan yerleri birlikte dolaşıyorduk.

Graf Monjela Almanya da soylu bir aileden geliyormuş. 1945 den sonra Almanya da Graf unvanı (Kont) taşımak yasaklandığı için Monjela; Graf soyadını almış

Graf Monjela’nın büyük bir ormanın içerisinde bir köşkü vardı, baya da zengin birisi idi. Ne iş yaptığını sorduğumda, aslında hiçbir iş yapmadığını bazen, bazı politikacılara danışmanlık yaptığını söyledi. Hâlâ Graflık bitmesine rağmen kendisi gibi birkaç arkadaşı ile birlikte, Almanya da istediğini iktidara getirebileceklerini ve istediğini de istifaya zorlayabileceklerini söyledi.

Bir akşam böyle ikimiz muhabbet ederken

-Ee peki bu bizim Türkiye’nin hali ne olacak? Ortak pazara girebilecek mi? Mademki sen bu kadar güçlü kudretli bir adamsın, politikacılara bu konuda nasıl bir strateji öneriyorsunuz diye sorduğumda

Bana aynen şu cevabı verdi:

-Bu gidişle biz bir çocuk bahçesi yapacağız içerisine birde kum kasası birkaç oyuncak koyacağız ve Türkiye’ye de gel burada oyun oyna diyeceğiz. Arada bir de ağlayacak olursa eline iki şeker bir çikolata alıp vereceğiz ve sırtını sıvazlayacağız dedi.

-Ben: Yani bu Türkiye’yi biz hiçbir zaman ortak pazara almayacağız onun gönlünü hoş tutup aldatarak oyalayacağız demek mi oluyor derdim.

-Graf: Öyle anlamak istersen evet, ancak işin hakikati öyle değil, Türkiye kendisi böyle istiyor, biz de onun için çocuk bahçesi yapacağız dedi ve bana da anladın mı? Diye sordu.

-Ben: Bir şey anlamadım dedim.

-Graf: Bak ben sana anlatayım olayı dedi. Yüksek politikalara girmeden en basitinden sana bir şeyler anlatmaya çalışayım. Sen Avusturya’da bir firmaya giriyorsun bir ay orada deneme süresini çalıştıktan sonra sen orada hırsızlık, uğursuzluk kavga dövüş etmezsen seni oradan kimse çıkaramıyor öyle değil mi?

-Ben: Evet.

-Graf: Başka bir misal firmandan izine ayrılırken brüt maaşın kadar izin parası, artı maaşını alıyorsun Türkiye’ye gidiyorsun iznini yapıp geri geliyorsun. Geri döndüğünde izinde bulunduğun zaman için sanki çalışmış gibi maaşını yine alıyorsun öyle değimli?

-Ben: Evet

-Graf: İşte bu ve bunun gibi Türkiye’nin yürürlüğe sokması gereken bir sürü kanunlar var bunları Türkiye’nin kanunlar çıkartarak yürürlüğe sokması gerekiyor. Peki, bunun karşılığında Türkiye ne yapıyor? Birkaç ceza kanununu değiştiriyor ve gelip tamam ben ödevimi yaptım diyor. Brüksel de soruyor peki şunlar ne olacak bu şekilde biz sizi almıyoruz, şunları da tamamlayın gelin dediklerinde. Sizin politikacılar Hemen Türkiye’ye gidip, işte bunlar Hıristiyan kulübü olduğundan bizleri almamak için oyalıyor diye kendi halkını kandırıyor.

Böyle olduğu müddetçe siz hakikaten gerekli olan kanunları çıkarıp gelmedikçe hiçbir zaman ortak pazara giremezsiniz ve o çocuk bahçesinde oynarsınız.

 Biz Türkiye içerisinde ne olup bittiğini sen ve senin gibilerden daha iyi biliyoruz çünkü biz politikacıyız, danışmanız, bunları bilmek bizim sanatımız dedi.

İşte sevgili okurlarım yukarıdaki hikâyede benim unutamadığım anılarımdan birisi ve bazen bende düşünüyorum acaba Graf Monjela doğru mu söylüyor?