Köylü Görüşü
        GERİ ZEKÂLILIK PARAYLA SATILMIYOR

Hani İnsan bazen boş zamanlarında veya bir haber duyduğunda, şöyle bir arkasına yaslanır, dünyadaki oynanan oyunları, savaşları, entrikaları şöyle bir düşünür. Kendince kimini lanetler kimini haklı bulur ya! İşte bende böyle arkama yaslandığım bir anda geçen günler arkadaşın birisinin anlattığı bir hikâye aklıma geldi. Hele bir hikâyeyi Sizlere bir anlatayım, hikâyenin dünya devletleri siyasetine tıpatıp uyduğunu siz de göreceksiniz.

Hikâye:

Eskiden çoğu köylerde olduğu gibi bizim köyde de, köylü, günlük su ihtiyacını şebeke suyundan değil kuyulardan karşılardı. Genelde akşamüzeri kuyuların başı dolup taşardı. Köyümün güzel kızları hepsi sanki pazara gidiyorlarmış gibi güzel giyinir ve su doldurmaya gelirlerdi.

Mahallemizin kuyusu Osman dede kuyusu idi. Kuyu Denizli Uşak şosesi kenarında idi, köyümüzün gençleri de bu vakti hiç kaçırmazlar birkaç arkadaş gruplaşarak, şoseyi birbirleriyle muhabbet ederek adımlamaya başlarlardı. Ancak asıl gaye gezmek değil oraya su doldurmaya gelen kızları seyr-ü sefa eylemekti. İşte hikâye burada başlıyor.

Arkadaş anlatıyor:

-        Ben daha küçüktüm yaşım ya 11 ya 12, köyümüzden bir arkadaş ile bizde şosede geziyoruz. Önümüzde dört tane delikanlı gidiyor. Biz onların arkasında 10 metre kadar geriden gidiyoruz. Biraz gittikten sonra neredeyse köyden dışarı çıkmak üzereyken önümüzdekiler geri döndüler. Bizde arkadaş ile onların geri döndüğü yere kadar gidip bizde geri dönecektik. Tabii ki onlar ile birkaç metre sonra karşılaştık. Onlar askere gideceklerdi, yani bizden büyük idiler.

-        İçlerinden biri; ulen siz ikiniz nasıl oluyor da birlikte geziyorsunuz

-        Ben neden gezmeyecekmişiz?,

-        Ulen senin bu birlikte gezdiğin çocuk, geçen gün sana köyün içinde küfür ediyordu.

-        Yanımdaki arkadaş: ben küfür etmedim.

-        Öbürü: yalan söyleme lan bende duydum.

-        Diğeri: bende duydum

-        Ben: eğer, o bana küfür ettiyse bende onun anasını …..

-        Birinci şahıs: vay sana küfür etti, bunu kan temizler, eğer bana küfür etseydi ben yapacağımı bilirdim.

-        O, benim anama küfür etti ya, bende onun ablasını….

-        Vay be ne küfür be

Derken biz arkadaşımla başladık kavga etmeye, arada bir beni tutuyorlar, arada bir de onu tutarak, dışarıya karşıda sanki bizi ayırt ediyorlarmış süsü veriyorlardı. Arkasından birisi:

-        Ulen siz ne biçim arkadaşsınız? Arkadaşlar birbiriyle kavga eder mi? Sizin yaptığınız ayıp. Biz size şaka yapmıştık deyip, bizi tekrar barıştırarak ayrıldılar.

Şimdi Orta doğuya bir bakalım özellikle Irak’a bunların problemi birbiriyle alıp veremedikleri ne? Birileri Şafi imiş, diğerleri Sünni imiş daha öbürleri Kürt imiş, Ancak hepsinin ortak noktası hepsi Müslüman ve bir ulusun insanı.

Aynen yukarıda ki hikâyedeki gibi birileri bunların yanına geliyor bak o Sünni, siz Şafi, ortak devlet kuracaksanız onun şu kadar, senin de şu kadar hükümette adamın olmazı gerekir, diye akıl veriyorlar. Onlar da, vay şöyle, vay böyle diye birbirlerini kırıyorlar. Evet, Irak’ta geçimsizlik böyle başlamadı mı?

Bu birilerinin Sizin yatak odanıza kadar girip, kimin üstte kimin altta olacağına karışmak gibi bir şey olur. Yahu be kardeşim! Sizler hepiniz Müslümansınız, halk nasıl seçerse öyle olur. Neden bölünüyorsun?

Neden orada birileri çıkıp da bizim ülkemize başkası karışmasın, herkes kendi çöplüğünde ötsün diyemiyor. Bunu anlamış değilim. Hani bir Hintli anlatmış: İngiltere bize geldiğinde onların elinde İncil bizim ise bağımız bahçelerimiz vardı. Onlar bize İncili öğrettiler. Bizler İncili alıp gözlerimizi kapatıp dua ediyorduk. Gözlerimizi açıp baktığımızda onların bağları bahçeleri, bizim incilimiz vardı” demiş ya.

Yarın sizlerde bu kavgayı bitirip gözlerinizi açtığınızda onların petrol kuyuları sizlerin de binlerce şehitleriniz olacak.

Geri zekâlılık parayla satılmıyor ki her şeyi kaybettikten sonra paraya çevirsen.